|
گويا
BBC
*******
Comments**********
****
|
Thursday, November 20, 2003
قتلهاي محفلي كرمان
اسم سعيد حنايي يا همون خفاش شب در قطعه’ جانوران دوپاي حافظم بايگاني شده ولي ميدونم كه اون تفكر هنوزم تو جامعه’ ما طرفدار داره. اگه يادتون باشه, اون با تشخيص شخصي و براي ترميم غرور جريحه دار شدش 18 زن بي دفاع رو تو مشهد به قتل رسوند. البته تعداد قربانيان اون جريان بالاي 90 نفر بود كه حضرات با زور كتك و تطميع و تهديد تونستن 18 فقرشو به گردن اون بينوا بندازن و بدون اينكه معلوم بشه آيا واقعاً اون به تنهايي و سر از خود مرتكب اون قتلا شده يا نه با سرعت هرچه تمامتر اونو اعدام كردن تا كسي راجع به هفتاد و چند فقره قتل ديگه سئوالي نپرسه. اون پرونده رو با خيال خودشون ختم به خير كردن ولي داستان همچنان در رگ و پي جامعه’ ما جريان داره. يادمه اولش گفتن قاتل ايراني نيست, يعني اين وصله ها اصلاً به ما نمي چسبه, بعدشم با هزار اگر و اما معلوم شد طرف حتي يه بار هم پاشو از مرزاي ايران بيرون نزاشته, طرف توليد داخل بود. هيچكي به اين قضيه توجه نكرد كه بابا يه جاي فرهنگ ما يه ايرادي داره كه از اين دست توليدات تحويل ميده. شگر خدا كه ما هم بهترين و هم باهوشترين و .... ترين مردم دنيا هستيم و اين قضيه صرفاً يك استثنا بود. اينجور كه من استنباط كردم حضرات وقتي ديدن آب گل آلوده خودشون شروع كردن به شگار زناي بي دفاع تا به خيال خودشون جامعه رو از لجن پاك كنن, بعدشم اون بدبخت رو گير آوردن و درازش كردن و با شلوغ بازي پرونده رو بستن. اشكال كار اينجاست كه هيچكس از مردم ما به خون خواهي اون هفتاد و چند نفر باقيمانده بر نخواست و به نوعي اون قتلا مث بقيه’ قتلايي كه بهشون قتلاي ناموسي ميگن در فرهنگ ما موجه جلوه مي كنن. خيلي ظلمه كه يه نفر تو يه جامعه بر اثر مشكلات اقتصادي و فقر فرهنگي به نقطه اي برسه كه در ازاي پول تنش رو در اختيار ديگران قرار بده و بعد ينفر ديگه هم از گرد راه برسه و اونو به جرم افساد مث يه تيكه آشغال حذف كنه. قضيه’ قتلاي محفلي كرمان رو حتماً شنيدين:
"در تابستان سال گذشته ٦ نفراز اعضاي پايگاه مقاومت بسيج علي اصغر مولا در كرمان در طي چند ماه ، از تاريخ ٢٣ شهريور ١٣٨١، ٥ دختر و پسر جوان را مي ربايند. مصيب افشاري ، محسن كمالي ، جميله ميراسماعيلي و زوج جوان شهره نيك پور و محمدرضا نژادملايري پس از ربوده شدن در باغ پسته اي در ١٥ كيلومتري كرمان توسط اين بسيجيان به جرم فساد اخلاقي محاكمه شده و از طرق مختلف از جمله خفه شدن ، زنده بگورشدن و سنگسارشدن به قتل مي رسند. فرماندهي اين گروه ، آنطور كه در اخبار رسمي انتشار يافت ، به عهده محمدحمزه مصطفوي سرباز مركز كنترل فرماندهي ناجا بود.
قاتلان پس از شناسايي مقتولين در خيابانها، آنها را طبق قوانين شرع مهدورالدم تشخيص داده ، ربوده ، محاكمه و پس از استخاره به قتل رساندند.
در ارتباط با اين پرونده سردار جوركش با طرح اينكه ناگفته هايي دارد، توسط سردار قاليباف از مقام خود در كرمان بركنار و به تهران منتقل شد. پس از حدود ٨ ماه در ارديبهشت ١٣٨٢ آقاي اميري تبار قاضي پرونده ، با تاكيد مكرر بر نيت پاك قاتلان در مبارزه با فساد و پاكسازي شهر كرمان و براي جلوگيري از جريحه دارشدن قلب خانواده هاي شهدا دادگاه را به صورت غير علني برگزار كرد، و متهمين به اتهام قتل و تجاوز به اعدام محكوم شدند.
پس از اعتراض اين قاتلان بسيجي به اين احكام ، پرونده به ديوان عالي كشور ارجاع شد و شعبه ٣١ ديوان عالي كشور در اواسط شهريور همزمان با برگزاري پانزدهمين سالگرد قتل عام زندانيان سياسي در ايران ، راي دادگاه كرمان را نقض كرد.
ديوان عالي اقارير متهمان در حضور دادگاه بدوي را نپذيرفت و اعلام كرد كه احراز اعتقاد يا عدم اعتقاد اينها با دادگاه بدوي رسيدگي كننده بوده كه خوشبختانه اعتقاد اينها بر مهدورالدم بودن آن ٦ نفر محرز شده است.
ديوان عالي اتهام آدم ربايي و تجاوز به عنف و قتل را كه خود متهمان به آن اعتراف كرده بودند وارد ندانست و با وجود اينكه سه نفر از اين متهمان خود به تجاوز اعتراف كرده بودند قاضي دادگاه گفت كه دليلي بر اثبات روابط نامشروع به بعضي از متهمان وجود ندارد و اعلام كرد كه مقتولين مهدورالدم بوده اند.
با توجه به اينكه در سطح كشور در مواردي مشابه كه قاتلان هيچ وابستگي ويژه اي ندارند به سادگي و به سرعت احكام اعدام و يا قصاص صادر و به سرعت اجرا مي شود به گونه ايكه در سال گذشته در ٦ ماه مياني سال ما به طور متوسط شاهد يك اعدام در روز در ايران بوديم ، ويژگي اين قاتلان وابستگي و تعلق آنها به بسيج است كه اين همه موجبات نگراني آيات عظام و حجج اسلام است كه در ديوان عالي و در قوه قضاييه تكيه بر مسند قضاوت زده اند"
در حكم تجديد نظر حضرات رو به اعدام محكوم كردن ولي يه بخشايي از حكم خوندنيه. اولاً همه’ برادران غيور در دادگاه اول به داشتن روابط نامشروع متعدد و بعضاً تجاوز به عنف اعتراف كرده بودن ولي چون در دادگاه نهايي اقرار اوليه را تكذيب كردن حد زنا برشون جاري نشد. اين بخش حكم رو بذارين كنار حدهايي كه بر جوناي مردم بدون اينكه هيج رابطه اي هم برقرار شده يا اينكه اقرار صريحي وجود داشته باشه و تنها به ظن وجود رابطه جاري مي كنن. قسمت جالب ديگه’ حكم تبرئه’ آقايون از اتهام آدم ربايي بود. يعني اينكه اگه شما برادر با ريشي باشيد, ميتونين هركي رو كه دلتون خواست و شك كردين كه فاسد هست يا نه بگيرين ببرين و حبس كنين. حالا همه’ اين قضايا به كنار, حكم اعدام به اين دليل داده شده كه برادران غيور نتونستن مهدورالدم بودن قربانيا رو ثابت كنن, يعني اگه كوچكترين مدركي ارائه مي كردن كه مي شد به اون بيچاره ها اتهام مهدورالدم بودن رو زد, آقايون از مهلكه نجات پيدا مي كردن.
نمي دونم, ميشه راجع به اين قضيه و موارد مشابهش كه كم هم نيستن ساعتها نوشت و حرف زد, ولي سئوال اصلي اينه كه آيا اين آدما از آسمون اومدن يا اينكه توليد فرهنگ و مذهب و عرف جامعه’ خودمون هستن. و در صورت مثبت بودن جواب, كجاي اين فرهنگ رو بايد اصلاح كنيم تا ديگه از اين شاهكارا تحويل نده.
|
|
